Shelly Manne & His Men (US) tiltle: Jazz From The Pacific Northwest music: Jazz release date: april 20, 2024 label: Reel To Real promotion: Lydia Liebman Promotions info artist: Shelly Manne © Rootsville 2024

Manne's optreden op het baanbrekende Monterey Jazz Festival bevat Manne's meesterlijke drumwerk naast bassist Monty Budwig, pianist Russ Freeman, fluitist en altsaxofonist Herb Geller en trompettist Stu Williamson. Manne's optredens in 1966 in The Penthouse bevatten Manne en bassist Monty Budwig naast pianist Hampton Hawes, fluitist en altsaxofonist Frank Strozier, trompettist Conte Candoli en een zeer speciale gastzanger Ruth Price.

Tijdens zijn leven had Manne het idee dat hij het meest geassocieerd werd met het ‘cool jazz’ West
Coast-geluid. In werkelijkheid was hij een van de meest veelzijdige architecten van het jazzdrummen. “Je vraagt elke drummer van mijn generatie naar Shelly, en ze zullen je een luisterend oor geven omdat we allemaal door hem zijn beïnvloed”, aldus de bekende drummer Joe LaBarbera.

Manne paste zich gedurende zijn vier decennia op de muziektent aan aan de stijlen Dixieland, swing, bebop, avant-garde jazz en later fusion. Manne maakte er zelfs grapjes over toen hij zijn band voorstelde op het Monterey Jazz Festival in 1958. De bandleider grapte: "Dit is wat we een West Coast-jazzband noemen", waarna hij zijn bandleden voorstelde, waarbij hij benadrukte dat geen van hen uit de West Coast komt. Tot op de dag van vandaag wordt Manne jammerlijk over het hoofd gezien door degenen die zijn geluid onder de noemer 'cool jazz' plaatsen. Producent Zev Feldman merkt op: 'Shelly Manne is een van de beste jazzdrummers aller tijden, en voor deze platenproducent en mijn co-producer Cory Onkruid, Shelly is iemand die lang niet de lofbetuigingen krijgt die hij verdient. Weed voegt hieraan toe: “Ik hoop dat deze set hun nalatenschap kan voortzetten en voortbouwen.”

Peter Erskine omschrijft Shelly als bovenal een echte ‘swinger’. “Ik zou hem ook omschrijven als de ultieme colorist. Maar zijn waardering en verkenningen van geluid werden alleen geëvenaard door zijn vermogen om te swingen. Hij was een zeer spraakzame, interactieve muzikant. Ook al was hij extravert, ik heb het gevoel dat hij altijd de muziek heeft gediend”, vertelt hij. “Om het in één zin voor je te zeggen: Shelly was het soort drummer dat ik wilde worden toen ik groot was.”

Kant A en B beschrijven, in kristalheldere high-fidelity, het optreden van Shelly Manne en His Men op het Monterey Jazz Festival. De nummers weerspiegelen de gevoeligheid van Manne voor arrangeren, zijn unieke geluid en het ongelooflijke samenspel van het ensemble. Het album begint met een gemoedelijk ‘Stop, Look and Listen’, waarin Manne’s vermogen wordt getoond om vanuit de kit te leiden vanaf de allereerste hit van de hi-hat.

De formele opening van Charlie Mariano’s ‘The Vamp’s Blues’ weerspiegelt enkele van de cooljazz-experimenten die Manne halverwege de jaren vijftig opnam voor Contemporary Records. De solo-optredens van Geller en Williamson lokken een vleugje vrolijkheid uit bij het arenapubliek, waardoor ze genieten van het muzikale gesprek dat voorhanden is.

Manne laat een andere kant van zijn spel zien met een uitvoering van een suite in vier delen, ‘Quartet (Suite in Four Movements)’, geschreven voor Manne’s groep door componist/arrangeur Bill Holman, een vaste klant uit Kenton. Freeman begint meteen met soleren op een swingende blues in het eerste deel; het waarderende publiek houdt van de contrapuntische uitbarsting aan het einde. Het tweede deel is een ontspannen, cool statement, met Geller als meest prominente stem. Manne schakelt over op hamers op de toms, zoals hij vaak deed. Het derde deel bevat een geweldige solo van Manne. In het vierde deel keert de vrolijk swingende openingsstemming in vrolijk tempo terug. “Veel mensen hadden uitgebreide composities geschreven voor een groot ensemble, maar niemand had een uitgebreid werk voor een kwintet geschreven. Dat was de reden dat ik er oorspronkelijk bij betrokken raakte”, vertelt Holman.

Kant C en D bevatten meer verborgen schatten uit de archieven van The Penthouse in het centrum van Seattle op Pioneer Square, die in de jaren zestig op KING-FM werden uitgezonden. Deze editie uit 1966 van His Men bevatte slechts één overblijfsel uit 1958: Monty Budwig, die regelmatig samenwerkte.

De groep heeft, in tegenstelling tot de ‘mannen’ uit 1958, opvallende tinten bebop en hardbop in deze stukken. De groep brengt een gespierde energie naar ‘Softly As In A Morning Sunrise’, ‘Grappig’ en ‘My Secret Love’, en een duidelijke soulfulness op ‘Summertime’. Manne bracht zangeres Ruth Price naar voren die een opgewekte sprong op het ritme van “Surrey With The Fringe On Top” zet en in uitbundige stijl terugkeert voor “Dearly Beloved” over Manne’s sympathiek swingende penseelvoering. Price, nu 85 jaar oud, denkt met veel plezier terug aan haar ervaringen met Manne: “Het bleek dat hij een van de beste spelers is die ik ooit heb gehoord, maar hij leest geen noten en kan niet zo goed transponeren. Ik ben de avond doorgekomen met het zingen van standaarden, maar ik zing niet in de originele toonsoorten. Dat doen geen vrouwen. Hamp kon de transpositie niet uitvoeren, dus bassist Monty Budwig schreeuwde gewoon de veranderingen naar hem toe in de toonsoort waarin ik zong. Zo werkten we. Het was een geweldig optreden en ik vond het geweldig om erbij te zijn.”

De geweldige drummer Jim Keltner vat de muzikale bijdragen van Manne goed samen: “Ik zou zeggen, of je nu drumt of niet, zijn tijdperk – toen hij aan de top stond, met zijn bands – was zo’n geweldig tijdperk. Zijn geluid, zijn spel en de muziek waarmee hij betrokken was, waren allemaal zeer toegankelijk. Ook al was hij bebopdrummer en speelde hij met bebopmuzikanten, het was nog steeds erg melodieus. We gingen allemaal weg met 'Trane'. Toen Coltrane toesloeg – dat is weer een heel lang verhaal – veranderde alles. Daarna waren we nooit meer dezelfde. Maar het tijdperk van die West Coast-cooljazz zit nog steeds diep in mijn hart. Dat is waar mensen opnieuw kennis mee moeten maken. Shelly Manne was daar een van de hoofden van. Hij was een van de jongens die heeft bijgedragen aan de oprichting van de West Coast-school voor cooljazz.”

Jazzliefhebbers vieren Shelly Manne voor zijn bijdragen aan het iconische westkustgeluid. De meesterlijke arrangementen en het unieke muzikaliteit van Jazz From The Pacific Northwest presenteren Shelly Manne door een beslist nieuwe lens: een wereld van geluid die niet eng kan worden gedefinieerd door een specifieke regio of muzikaal subgenre. Manne legde de basis voor precisie, frisheid, avontuurlijkheid en openheid waar generaties muzikanten sindsdien naar hebben gestreefd, en deze release draagt in grote mate bij tot het versterken van Manne’s houding als een echte pionier van de jazzkunstvorm.

tracks:

 1. Stop Look and Listen 6:21 (R. Freed & G. Van Eps)
 2. The Vamps Blues 11:14 (C.  Mariano)

1. Suite: Quartet 17:53 (B. Holman)

1. Softly As In A Morning Sunrise (S. Romberg, O. Hammerstein II) 10:12
2. Summertime 12:13 (G. Gershwin)
3. Dearly Beloved* 2:54 (J. Kern / J. Mercer)

1. Funny 10:19 (H. Hawes)
2. My Secret Love 11:25 (S. Fain)
3. Surrey With A Fringe On Top* 3:14 (R. Rodgers / O. Hammerstein)